Το μεγαλύτερο μέρος των προσώπων που ξαναζούν μέσα απ' αυτό το βιβλίο αξιώθηκαν μιας ζωής πολύ πνευματικής, μέσα στο πνεύμα του Χριστού· υπήρξαν πραγματικές ενσαρκώσεις της ανείπωτης αγάπης του Θεού και των ανθρώπων. Ζώντας σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, η πλειονότητα απ' αυτούς έζησε μέσα στους κόλπους κοινωνικών ομάδων. Άλλοι, απαντώντας σε μια μυστηριώδη κλήση, προτίμησαν να ζήσουν για ένα χρονικό διάστημα σαν αναχωρητές, χωρίς όμως ν' απομονώνονται από τους επίγειους αδελφούς τους. Ξεπερνώντας με μια παραδειγματική αυταπάρνηση τις αδυναμίες και τα πάθη της ανθρώπινης φύσης, όπως επίσης και τους πειρασμούς του διαβόλου, καθένας γνώριζε με τον τρόπο του να συνενώνει την προσευχή με την υπακοή -αυτά τα δύο φτερά της πνευματικής απογείωσης- και μπόρεσε να δώσει συμβουλές, να γράψει και να θεσπίσει κανόνες που μένουν μέχρι τις μέρες μας σαν λαμπρές μαρτυρίες.
