Κι αν με ένα χειριστήριο μπορούσες να κατευθύνεις εσύ τους ανθρώπους;
Η ΕΛΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΓΥΡΩ ΤΗΣ.
Ο ΦΡΕΝΤ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ.
«Τι κάνεις εκεί;» είπε η Έλι.
Το παράθυρο ήταν περίπου ένα μέτρο πάνω από το πάτωμα.
«Εσύ έπαιζες με το Χειριστήριο», είπε ο Φρεντ.
«Κι εγώ ξαφνικά πήδηξα εδώ πάνω».
Η Έλι τον κοίταξε καλά καλά. Μετά πρόσεξε κάτι:
το μπλε φως του Χειριστηρίου στα χέρια της και το μπλε φως στο βραχιόλι γύρω από τον καρπό του αδελφού της πάλλονταν.
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ…
Ο ΦΡΕΝΤ ΚΑΙ Η ΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΥΜΑ.
Τα δυο παιδιά δεν είναι ίδια (αφού είναι αγόρι και κορίτσι), όμως τους αρέσουν τα ίδια πράγματα. Και ειδικά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στα οποία είναι και οι δύο πολύ καλοί. Δεν είναι τόσο καλοί, ωστόσο, σε πολλά άλλα – όπως, για παράδειγμα, στο να αντιμετωπίζουν τους νταήδες του σχολείου.
Μετά γνωρίζουν τον Άνθρωπο-Μυστήριο, που τους στέλνει ένα χειριστήριο για ηλεκτρονικά παιχνίδια το οποίο δε μοιάζει με κανένα από τα χειριστήρια που έχουν δει μέχρι τότε. Και το οποίο δε λειτουργεί με κανένα από τα ηλεκτρονικά τους παιχνίδια.
Όταν τα δίδυμα ανακαλύπτουν τι κάνει το Χειριστήριο, τους φαίνεται πως είναι η λύση σε όλα τους τα προβλήματα. Και το κλειδί για να πραγματοποιήσουν τα πιο τρελά τους όνειρα.
Τουλάχιστον έτσι φαίνεται στην αρχή... Πριν αρχίσουν τα μπερδέματα.
