Κωνσταντινούπολη, 10 Απριλίου 1821, ανήµερα του Πάσχα, η οθωµανική εξουσία δολοφονεί µε απαγχονισµό τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄. Αιτία η παράβαση της βασικής υποχρέωσης του εκάστοτε πατριάρχη από την υποδούλωση του Γένους, το 1453 και µετά, να εγγυάται και να επιβάλλει τη µόνιµη υποταγή στο δοβλέτι των ραγιάδων. Ο ανιψιός του Θρασύβουλος, η Ανδρονίκη και ο Βάρθακας θα συναντηθούν στη ?ηµητσάνα...
Ένας φανταστικός καµβάς, που πάνω του υφαίνεται όλη η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης.Οι ήρωες, οι µάχες, οι δολοφονίες, τα πάθη, όλα περνούν µπροστά από τα µάτια του αναγνώστη, δίνοντας την πραγµατική εικόνα εκείνης της εποχής. Από την αρχή µέχρι το τέλος.
Ένα πολυσύνθετο µυθιστόρηµα, που γαλούχησε γενιές ολόκληρες Ελλήνων. Μέσα από τη γοητευτική µυθιστορηµατική υπόθεσή του συνταιριάζονται, δένονται και ιστορούνται παραστατικά οι συγκλονιστικότερες στιγµές του σκλαβωµένου Γένους, που άρπαξε τα όπλα για να διεκδικήσει την ελευθερία του.
Διασκευασµένο στη ζωντανή δηµοτική γλώσσα, µε σεβασµό στο πρωτότυπο, χωρίς να θιγεί η πλοκή και η βασική αρχιτεκτονική του, το έργο προσφέρει στον αναγνώστη την ουσία της Πατρίδας.
― Πρέπει να σ’ τα πω όλα, Θρασύβουλε... Λοιπόν, µάθε πως το Γένος ετοιµάζεται για τον µεγάλο αγώνα
του ξεσηκωµού. Οι Γραικοί θα σπάσουν τις αλυσίδες τους. Η Εταιρεία έχει απλώσει τα πλοκάµια της από άκρη σε άκρη της σκλαβωµένης πατρίδας και έτσι η άγια εκείνη µέρα δε θα αργήσει...
― Τη στιγµή που εσύ, Ανδρονίκη, µια αδύναµη γυναίκα, παίρνεις µέρος στον µεγάλο αγώνα του Γένους, εγώ, ένας άντρας νέος, γερός, πώς µπορώ να µείνω αµέτοχος σε αυτόν; Πώς θα είµαι τότε πια άξιος της αγάπης σου;
Μια σπίθα θάρρους φώτισε τα µεγάλα εκφραστικά µάτια της στα τελευταία λόγια του Θρασύβουλου. Βουβή, του έπιασε το χέρι και το έσφιξε, ρίχνοντάς του µια εύγλωττη µατιά. Ένας υπερκόσµιος ήλιος φώτισε την ψυχή του νέου και τον γέµισε ευδαιµονία.
