Ένα βιβλίο για τις ώρες των πιο μεγάλων μυστικών
Ο Αργύρης Λιόδης ούτε στη μέση του πουθενά, δίχως ξένα αφτιά παρόντα, μπορούσε να φωνάξει τα ονόματα των έξι, να τους σιμώσει μαζεμένους, να τους κοιτάξει επιτέλους κατάματα, για να λάβει τη δύναμη και να τολμήσει έστω δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα.
Δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα δεν επιχείρησε ούτε σε αργοπορημένες επιστολές, γιατί στο παρελθόν όποτε λιποψυχούσε και ήθελε νατους τα γράψει, τελικά λιποψυχούσε και στην ιδέα του γραμμένου χαρτιού.
Θα του έλειπαν και τα βλέμματά τους μόλις μάθαιναν, κι αυτός είχε την ελπίδα και την ανάγκη να κουρνιάσει στα μάτια τους. Αλλά επί είκοσι εννιά χρόνια έξι άλλα ζευγάρια μάτια τον εμπόδιζαν, όλα σκοτεινές κόπιες του συμβολαίου με τις εφτά, μαζί με τη δική του, υπογραφές, να μην πατηθεί ο όρκος σιωπής εκείνης της νύχτας.
Κυριακή, 11 Μαΐου 2014.
Βαρδής, Γεράσιμος, Ευδοκία, Ινώ, Ελισαίος, Θεώνη και Αργύρης ξοδεύουν μαζί την ανοιξιάτικη μέρα. Ποια η σχέση των εφτά; Ποιος ο λόγος της συνάντησης; Γιατί σε μέρος απόμακρο και ασύχναστο;
Η ημερομηνία εντάσσει αναπόφευκτα στο μυθιστόρημα τη στενοχώρια της εποχής, χωρίς όμως να επισκιάζει ή να κουκουλώνει τα ανθεκτικά βάρη που σέρνονται στη σκιά. Η απέριττη, αδρή και τραχιά φύση, δίχως ευκαιρίες για ρεμβασμούς και προσχήματα για περισπασμούς, τα φέρνει στο επίκεντρο. Ποιο το βάρος της αποκάλυψης και ποιο της αποσιώπησης ενός μυστικού;
Οι εφτά θα μιλήσουν μεταξύ τους ανοιχτά ή όχι; Το φαράγγι είναι τα σωθικά τους, τα σωθικά μας.
