Της ψυχής το φανάρι πότε λάμπει και πότε θολώνει χλωμό.
Δύο φορές περνάμε από τον Παράδεισο. Στα παιδικά χρόνια μας και σε έναν έρωτα αληθινό. Μετά, στην ουσία ζούμε με τις αναμνήσεις τους.
Μόνο ό,τι αγαπήσαμε υπάρχει. Μόνο εκείνος που αγαπήσαμε ζει. Κάθε άλλο, μόνο φασαρία έκανε, κι ύστερα με γόμα το έσβησε η λησμοσύνη. Η αγάπη μόνο διαιωνίζει.
Κυριολεκτικά διαιωνίζει! Συναντάμε μια στιγμή έναν ξένο και λέμε: Τον ήξερα από πάντα...
